Can çıkar, huy çıkmaz!..

Zamanın birinde, bir nehir kıyısında bir kurbağa yaşarmış... Bu kurbağa, nehrin diğer kıyısına hayvanları geçirir, onlara iyilik edermiş.

Bir gün, bir akrep gelmiş... 

“Kurbağa kardeş, beni de karşı kıyıya geçirir misin” demiş... Kurbağaiyiniyetli ama, o kadar da saf değilmiş.

“Olur mu öyle şey?.. Sen akrepsin, ben seni nasıl karşı kıyıya geçiririm. Sen bana zarar verirsin” demiş.

Akrep, muhatabının “iyiniyetli ve yardımsever” olduğunu biliyor ya; “Sen beni yine de karşı kıyıya geçir, ben sana bir şey yapmam... Nasıl olsa ikimiz de suyun içinde olacağız!.. Sokarsam ikimiz birden boğuluruz” deyince,“kurbağa”nın aklına yatmış...

Doğru ya; böyle bir şey olursa ikisine de zarar gelecek... Sırtına almış akrepi... 

Tam nehrin ortasında iken, akrep kurbağayı bir güzel sokmuş... Kurbağa, akrebin zehirinden boğulurken, sormuş; 

“Neden?”.

Akrep ne desin; 

“Ne yapayım, huyum bu.”

Evet; akrepe, “Niye soktun?” diye sorulmaz!.. Huyu bu!..

Kisas: 

• Dost gibi görünen bir tilkiyi asla tavuk kümesine sokma, bir gün gelir tilkinin karnı acıkır.