güzel bir arsa görür. Gecekondusunu yapar ama belediye ile başı derde girer. Temel,arsanın kendisinin olduğunu iddia etmektedir. Uzun süren
duruşmalar, sonunda Temel`in yapacağı yemin ile çözümlenecektir.
Temel, bir `biz` alır ve ucuna bir sinek geçirir. Ceketinin sağ iç cebine olmuş, sol iç cebine olmamış (ham) birer armut koyar. Ayakkabılarının içine de gurbette iken koklayıp özlem giderdiği Karadeniz toprağından bir avuç yerleştirip, hakimin huzuruna çıkar:
-Yemin etmeye geldum…
-Peki et bakalım… -Hakim Bey, bak… Habu bizdeki cana; (Elini sağ ve sol göğsüne bastırarak) işte olmuş, işte olacağa, hem vollaha, hem billaha; bastığım toprak benimdur!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder