Bal

Hoca bir gün dostlarından birinin evine gider. Kendisine bol ikramda bulunurlar. Dereden tepeden konuşurken, sıra gelir ev sahibinin eliyle yetiştirdiği arıların balının methedilmesine... Kokusunun emsalsizliği, renginin altın sarısı oluşu, tadının ise, hiç tartışılamayacağı... Neler neler!

Bu arada Hoca’nın önüne de kocaman bir kâse bal konur. Evvelâ yemeğe başlar. Ekmeği bitirince de, kalan balı parmaklarıyla atıştırmağa koyulur. Ev sahibi, Hoca’nın balı bitirmeğe niyet ettiğini anlayınca canı gider. “Yeme” dese, ayıp olacak. Nasıl dese de Hoca’yı vazgeçirse!..

 Hemen Hoca’ya:

-Hocam, ekmeksiz bal içini yakar!

Der.

Hoca dostunun ne demek istediğini çok iyi anlar. Fakat aldırış etmez, yemeğe devam eder ve:

-Kimin içinin yandığını Allah bilir!