Çoban Hesabı

Ağanın biri çobana “100 koyun” teslim eder...
 Yıl sonunda koyunları“eksiksiz” alacak,“çoban”ın parasını da o zaman ödeyecektir.Aradan bir yıl geçer.

“Hesap görme” zamanı geldiğinde, ağa, çobanı eve çağırıp der ki;

-“Koyunlar ne alemde?Doğuran veya ölen var mı?”

Çoban başlar hesap vermeye;

-“Ağam,yağmur yağdı,gök çatladı,72’sinin ödü patladı.

Önden gitti baş toklu,Arkasından gitti beş toklu.

10’unu verdim kasaba,10’unu da katma hesaba.

Kurt kaptı birisini,Birisinin de getirdim derisini...”

O anda “yemek” yemekte olan ağa, o kadar kızmış, o kadar öfkelenmiş ki;sofradaki “yoğurt kâsesi”ni alıp, çobanın suratına fırlatmış!..Tabiî; çobanın yüzü bembeyaz yoğurtla kaplanmış!..
“Pişkin” çoban;Büyük bir “yüzsüzlük”le;

“Şükürler olsun” demiş,“Bu hesabı da yüzümün akıyla verdim!”